Tagarchief: filosofie en literatuur

Afstand houden … om dichterbij te komen?

Was suche ich in dieser Gesellschaft, mit der ich seit zwanzig Jahren keinen Kontakt haben wollte, und die ihren Weg gegangen ist, wie ich den meinigen?

uit: Holzfällen (Houthakken)

In 1965 koopt schrijver Thomas Bernhard een vervallen boerderij, een ‘Vierkanthof’, in Ohlsdorf, Oostenrijk. De komende tien jaar zal de schrijver het complex verbouwen. Hij wil een ware denk – en schrijf ‘kerker’ inrichten, waar hij ongestoord in zijn eigen vormgegeven ambiance zijn werk kan uitvoeren.

Nu zit op het erf halfbroer Peter Fabjan samen met de interviewer op een bankje. Er komt heel wat voorbij, in dit toch maar korte gesprek van een kwartiertje. Het is duidelijk dat het niet eenvoudig was om met Thomas Bernhard de schrijver om te gaan. Zeker niet wanneer je zijn jongere broer bent.

Een niet te overbruggen distantie. Van iemand die steeds weer bewijzen verlangt van je loyaliteit. Ik volg het gesprek maar mijn gedachten dwalen af. Of blijven haken zo je wilt. Deze afstand tot je ‘naasten’, tot de wereld, is dit niet iets dat fundamenteel is voor zijn schrijfpraktijk?

Lees verder →

De verliefden / Los enamoramientos van Javier Marías

In een interview vertelt de schrijver Marías dat hij nog steeds niet op een computer schrijft, maar op een ouderwetse schrijfmachine. Zo typt hij soms wel vijf tot zes keer zijn boek in wording over. ‘( -) ik schrijf niet om tijd te winnen. Ik schrijf om tijd te voelen.’

Maar niet alleen het tempo van zijn boeken wordt door de tijd bepaald. Het boek ‘De verliefden’ verkent de tijd zelf ook als thema. In het bijzonder de tijd vanuit het perspectief van de ‘verliefde’. Wat gebeurt er als je het onderwerp van die verliefdheid verliest? De vrouw die net haar man heeft verloren merkt verbaasd op dat zelfs haar gedachten erdoor zijn veranderd. ‘Ik weet het niet, het is alsof ik een ander hoofd heb, er komen dingen bij me op die ik vroeger nooit zou hebben gedacht.’ Lees verder →