In de lente van 1819 schrijft de dichter John Keats zijn Ode on Melancholy. Een ode? Maar melancholie is toch een gemoedstoestand die je liever achter je wilt laten, om snel over te gaan naar een lichtere stemming?
Toen ik werkte aan het boek en een tentoonstelling over de kunstenaar Armando, onderzocht ik de belangrijke rol van de melancholie in zijn werk. En zo ontstond de uitgave Armando en de melancholie van het scheppen.
Het bracht mij op het idee om Maarten Doorman te vragen om voor die gelegenheid het intrigerende gedicht van Keats in het Nederlands te vertalen.
Het tweede vers uit zijn Ode op de Melancholie:
Maar waar melancholie zich gelden doet
En uit de hemel als een wolk haar tranen spilt
Die bloemen met hun hangend kopje voedt,
De heuvel groen in sluiers van april verhult;
Smaak daar uw pijn bij een bedauwde roos,
Of bij de glinstering op het gerimpeld strand,
Of bij pioenen, weelderig en dik;
Of stel, uw liefste maakt zich rijkelijk boos,
Laat haar dan tieren, vang haar zachte hand,
En zwelg diep, diep in haar weergaloze blik
Lees verder
ANTHEIA BLOSSOMS 